It may be that when we no longer know what to do,
we have come to our real work

and that when we no longer know which way to go,
we have begun our real journey.

The mind that is not baffled is not employed.
The impeded stream is the one that sings.

Wendell Berry

 

 

Vandaag zegt de krant dat de Europese Commissie van oordeel is dat het Belgische energie- en klimaatplan, dat de maatregelen oplijst voor 2030, niet voldoet. ‘België dreigt niet alleen de Europese klimaatdoelen voor 2020 te missen, maar lijkt nu al compleet te falen voor 2030.’

In de bevreemdende luwte nà verkiezingen schallen zo’n berichten als onheilstijdingen.
Maar de dichter houdt vol:

“We don’t have the right to ask whether we are going to succeed or not; the only question we have the right to ask is what’s the right thing to do? What does this Earth require of us if we want to continue to live on it?”

 

Ook David Loy’s bedenkingen over de bodhisattva-activist – de ‘ecosattva’ zoals hij haar noemt – krijgen hier wel een heel eigen betekenis.
Een citaat:

“De gelijkmoedigheid van de bodhisattva-activist komt voort uit het niet gehecht zijn aan de vruchten van zijn handelen, wat niet hetzelfde is als onthecht zijn van de toestand van de wereld of van het lot van de aarde. ‘Niet gehecht zijn’ betekent niet dat men zich niet bekommert om de resultaten van zijn activisme, maar het is wel essentieel in het licht van de onvermijdelijke tegenslagen en frustraties die het activisme met zich meebrengt, en die anders leiden tot het blijven smeulen van boosheid, wanhoop en burn-out.
Gezien de hoogdringendheid van de uitdagingen werken wij zo hard als we kunnen. Wanneer onze inspanningen niet het gewenste resultaat opleveren, voelen we ons natuurlijk teleurgesteld. Maar we blijven daar niet in vastzitten, omdat we een innerlijke praktijk hebben die ons helpt om niet aan zulke gevoelens vast te houden.”

vertaald naar David R. Loy, A New Buddhist Path: Enlightenment, Evolution, and Ethics in the Modern World, Wisdom Publications, 2015, p. 132
               

In de Zen Sangha willen wij iets bijdragen aan de ecologisch besef en organiseren regelmatig de groene cirkel: een inspirerende ontmoetingsplaats voor mensen, die met onze aarde begaan zijn. Milieuvrijwilligers, eco-activisten, ervaringsdeskundigen, en iedereen, die zich betrokken voelt bij de zorg voor onze planeet, is hartelijk welkom.

Wij bieden een veilige en inspirerende format aan waar verstilling en verbinding centraal staan.
Waar wij kunnen herbronnen, delen en samenzijn.
De groene cirkel bekrachtigt, verbindt en bemoedigt. En wil open en inclusief zijn.
De groene cirkel wil de ‘helpers helpen’.

Frank De Waele Roshi

 

 

Een open ‘groene cirkel’-namiddag wordt regelmatig geprogrammeerd en bestaat uit vier delen:
eerst is er een gezamenlijk moment van stilte, gevolgd door een contemplatieve oefening, die ons bekrachtigt en een middel aanreikt om ons in de concrete wereld te sterken.
Na de pauze met koffie, thee, koekjes – én met ontmoeting en uitwisseling – doen wij een luisterkring waarbij wij vanuit het hart delen en luisteren.
Iedereen is van harte welkom, ook niet-zenbeoefenaars, ook mensen van buiten onze eigen gemeenschap.
Men zegge het voort.
Breng vrienden, gelijkgestemden en andersgezinden mee!

 

Zaterdag 23 juni van 14 tot 17 uur
Zen Sangha, Elyzeese Velden 10B, 9000 Gent
Voor de wegbeschrijving klik hier

Begeleiding: Frank De Waele Roshi
Vrije bijdrage.

 

 

OVERWEGING

 

  ‘Op de hooggelegen hellingen, zie ik alleen oude houthakkers.
   Iedereen daar heeft de geest van het mes en de bijl…
   Hoe kunnen zij de bergbloemen zien
   weerspiegeld in het water  – groots en rood?’

                                                        lekenvrouw Chen

 

De klimaatverandering is de uitdrukking van een spiritueel tekort.
Niet de aarde is ziek, maar wel ons menselijk gedrag.
Er is niet alleen de voortschrijdende vernietiging van onze eigen, natuurlijke leefomgeving.  Er is ook de wijdverbreide collectieve ontkenning, waarbij men bevecht, vlucht of verlamt. Daarenboven blijft men, in naam van een soort ‘realisme’, een maatschappelijk immobilisme  goedpraten vanuit een ongegrond vertrouwen in ‘toekomstige’ technologische oplossingen.
‘Iedereen heeft de geest van het mes en de bijl…’

 

Moeder Aarde vraagt van ons echter dringend een spirituele omwerking.
Zij vraagt NU van ons een fundamentele ommekeer van overtuigingen, waarden, intenties, praktijken en gedrag…
Onze scholieren hebben haar oproep gehoord en spiegelen op aandoenlijke wijze het onvermogen van de ‘grote mensen’.

Ook bij hen, die als vrijwilliger of activist actief werken aan het welzijn van onze planeet, is er naast geloof en bereidheid, toch ook onmacht, boosheid, en ontmoediging. Ook bij mensen van goede wil groeit onbegrip, onverdraagzaamheid, frustratie en uitputting. Een ‘wij-zij’-mentaliteit, cynisme en moedeloosheid verbitteren soms de goedbedoelde acties. De problematiek is complex, de uitdagingen overweldigend, het werk veel, maar de mogelijkheden zijn terzelfder tijd enorm…

We staan op een keerpunt.
Hoop, kracht, hart en verbinding willen wij terugvinden.
‘… de bergbloemen zien, weerspiegeld…’